Kobe Bryant

Kobe Bryant
Kobe Bryant

Kobe Bryant (โคบี้ ไบรอันต์) นักบาสเกตบอล ตำแหน่งชู๊ตติ้งการ์ด สังกัดทีม ลอสแอนเจลิส เลเกอร์ส เกิดวันที่ 23 พ.ศ. 2521 ที่เมืองฟิลาเดลเฟีย ในรัฐเพนซิลเวเนีย สหรัฐอเมริกา

วัยเด็กและครอบครัวของ Kobe Bryant

เขาเป็นลูกชายคนเล็กของ โจ “เยลลีบีน” อดีตนักบาสเกตบอล NBA ทีมฟิลาเดลเฟีย เซเว่นตีซิกเซอร์ส มารดาชื่อ พาเมล่า ค็อกซ์ พ่อแม่ตั้งชื่อ โคบี้ หรือโกเบ ตามชื่อ เนื้อโกเบชื่อดังของประเทศญี่ปุ่น โคบี้มีพี่สาวสองคนชื่อ ชาเรีย และ ชาญ่า

เมื่อเขาอายุ 6 ขวบ พ่อของเขาได้ออกจากสมาคมบาสเก็ตบอล (NBA) และได้ย้ายไปที่ประเทศอิตาลี เพื่อเล่นบาสเก็ตบอลอาชีพ โคบี้ต้องปรับตัวเข้ากับวิถีชีวิตใหม่ ๆ ในช่วงฤดูร้อนของทุกปี จะเดินทางกลับมายังสหรัฐอเมริกา เพื่อเข้าแข่งขันบาสเก็ตบอลในลีกฤดูร้อน เขาได้เริ่มเล่นบาสเกตบอลแค่อายุ 3 ขวบ และช่วงวัยเด็กเขายังเล่นซ็อกเกอร์อีกด้วย ทีมโปรดคือทีม AC Milan นักฟุตบอลที่เขาชื่นชอบ คือ แฟรงค์ รายการ์ด และ โรนัลดิญโญ่ พ่อของโคบีได้เกษียณจากการเล่นบาสเกตบอลในอิตาลีปีพ.ศ. 2534 และครอบครัวก็ได้ย้ายกลับมายังสหรัฐอเมริกา

มัธยมปลาย

ไบรอันต์ ได้เป็นที่รู้จักระดับประเทศเมื่อเขาได้สร้างผลงานให้กับทีมบาสเก็ตบอลของ Lower Merion High School เมืองฟิลาเดเฟีย ในชื่อทีม Aces ในปีที่สองที่เล่นนั้น พ่อของเขาได้มาเป็นโค้ชให้กับทีมด้วย หลังจากนั้น ในค่ายบาสเกตบอล Adidas ABCD camp โคบี้ได้แสดงฝีมือจึงได้รับรางวัลผู้เล่นทรงคุณค่าประจำปี 1995

บาสเกตบอลอาชีพเอ็นบีเอ

NBA Draft ปี 1996

เขาเป็นผู้เล่นตำแหน่งชู้ตติ้งการ์ดคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ได้รับเลือกเข้าสู่ NBA หลังจบมัธยมปลาย เขาได้รับเลือกเป็นอันดับที่ 13 จากการดราฟโดยทีม ชาร์ล็อตต์ ออร์เน็ตส์ เมื่อปี 1996 ก่อนหน้าการดราฟตัวผู้เล่นเขามีโอกาสได้ร่วมฝึกซ้อมกับทีมในลอสแอนเจลิส ซึ่งเขาได้ต่อกรในสนามกับ แลร์รี่ ดรู และ ไมเคิล คูเปอร์ จนสะดุดตา เจอร์รี่ เวสต์ ผู้จัดการทีม จนในวันที่ 1 กรกฎาคม ปี 1996 West แลกตัวผู้เล่นเซ็นเตอร์ตัวจริงของทีมเลเกอร์ส คือ วเลด ดีวาซ ไปให้ทีมออร์เน็ตส์ เพื่อแลกกับสิทธิ์ในการดร้าฟตัวไบรอันท์

สามฤดูกาลแรก ปี 1996 – 1999

ช่วงปีแรก ๆ เขาต้องเป็นตัวสำรองให้กับการ์ดรุ่นพี่ ในช่วงแรกเขาไม่ได้ลงเล่นมากนัก แต่เมื่อผ่านไปเขาได้ก็โอกาสลงเล่นมากขึ้น เขาจบฤดูกาลแรกปี1996-1997 เวลาลงสนามเฉลี่ย 15.5 นาทีต่อเกม และสร้างชื่อเป็นจอมเหินเวลาและเป็นขวัญใจของแฟน ๆ ด้วยการคว้าแชมป์ Slam Dunk Contest ได้รับเลือกให้ติดทีมอันดับสองของ NBA All Rookies พร้อมกับเพื่อนร่วมทีม Travis Knight เมื่อฤดูกาลนั้นได้จบลงด้วยหายนะเขาชู้ตบาสพลาดไม่โดนห่วง ถึง 3 ครั้ง ในช่วงเวลาสำคัญ ทำให้ทีมเลเกอร์สต้องตกรอบแรกใน Playoffs ให้กับทีม Utah Jazz ซึ่งหลังการแข่งขัน ชาคีล โอนีล เพื่อนร่วมทีม ให้ความเห็นว่า “ไบรอันต์เป็นคนเดียวในตอนนั้นที่กล้าพอจะชู้ตลูก”

ในปีที่สองโคบี้มีโอกาสลงเล่นมากขึ้น จึงเริ่มแสดงฝีมือว่าเขาเป็นการ์ดหนุ่มที่มีพรสวรรค์ เขาทำคะแนนเฉลี่ยสูงกว่าปีแรกจาก 7.6 เป็น 15.4 แต้มต่อเกม เขาได้ลงเล่นมากขึ้นเมื่อเลเกอร์สได้ใช้แผนการเล่น ทำให้โคบี้รับตำแหน่ง Small Forward และลงเล่นกับการ์ดรุ่นพี่ที่เขาเคยเป็นตัวสำรองให้

ในฤดูกาลปี 1998-1999 เขาได้เป็นการ์ดแนวหน้าของลีก โคบี้ลงเล่นเป็นตัวจริงทุกเกมทั้ง 50 เกม ในปีที่ NBA มีปัญหา lockout ระหว่างฤดูกาลนั้นโคบี้ได้ต่อสัญญากับทีมอีก 6 ปี เป็นมูลค่า 70 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ทำให้เขาอยู่กับทีมเลเกอร์สจนถึงฤดูกาลที่ 2003-2004 และแม้ว่าเขาพึ่งเริ่มอาชีพเล่นบาสเก็ตบอลได้ไม่นานสื่อกีฬาต่าง ๆ ก็ได้เปรียบเทียบความสามารถของเขากับผู้เล่นระดับโลกอย่าง Michael Jordan และ Magic Johnson

แชมป์ 3 สมัยซ้อน ปี 2000-2002

จากนั้น ฟิล แจ็คสัน ได้เข้ามาเป็นโค้ชให้กับทีมเลเกอร์สเมื่อปี 1999 หลังจากโคบี้พัฒนาตัวเองมาหลายปีเขาจึงได้มาเป็นผู้เล่นในตำแหน่ง ชู้ตติง การ์ด ชั้นแนวหน้า และได้รับเลือกให้ติดทีมรวม NBA , All Star และทีมรับยอดเยี่ยมในปีนี้ ลอสแอนเจลิส เลเกอร์ส ได้กลายมาเป็นทีมเต็งที่ได้แชมป์ภายใต้การนำทีมของ โคบี้ ไบรอันท์ และ ชาคีล โอนีล ที่ผสมผสานการเล่นระหว่างเซ็นเตอร์กับการ์ดอย่างยอดเยี่ยมด้วยแผนการบุกแบบ Triangle Offense ซึ่ง ฟิล แจ็คสัน เคยใช้พาทีมชิคาโก บูลส์ คว้าแชมป์ถึง 6 สมัย จึงทำให้ทีม เลเกอร์สได้แชมป์ NBA ถึง 3 ปีซ้อน เมื่อปี 2000, 2001 และ 2002

ในช่วงเพลย์ออฟ แชคีล โอนีล เพื่อนร่วมทีมประกาศว่า “โคบี้คือผู้เล่นที่ดีที่สุดใน NBA” ไบรอันต์จึงได้รับเลือกให้ติดทีมยอดเยี่ยมอันดับสองและทีมรับยอดเยี่ยม สองปีติดต่อกัน และยังได้รับเลือกให้ติด NBA All-Star เป็นผู้เล่นตัวจริงสามปีติดต่อกันอีกด้วย

ในฤดูกาล 2001-2002 เขาลงสนามในฤดูกาลปกติถึง 80 เขายังคงทำผลงานเฉลี่ยต่อเกม 25.2 คะแนน 5.5 รีบาวน์ 5.5 แอสซิสต์ ซึ่งเป็นการทำแอสซิสต์สูงที่สุดในทีม เขาทำสถิติที่ดีที่สุดในอาชีพการเล่นด้วยการชู้ตที่แม่นยำถึง 46.9% จนได้รับเลือกให้ติดทีมรวมดาราและทีมรับยอดเยี่ยม จึงได้รับเลือกให้ติดทีมยอดเยี่ยมอันดับหนึ่งเป็นครั้งแรกในชีวิต เลเกอร์สชนะ 58 เกม เป็นอันดับสองของฝั่งตะวันตก โดยเฉพาะในสองรอบสุดท้ายของเพลย์ออฟ ทำให้เขามีชื่อในการเป็นผู้เล่นที่ทีมพึ่งพาได้ในเวลาสำคัญ

ปิดฉาก 20 ปี (ปี 2016)

หลังจากได้ฟื้นฟูหลังจากอาการบาดเจ็บเพื่อกลับมาเล่นในฤดูกาล 2015-2016 ซึ่งเป็นฤดูกาลที่ 20 ทำให้โคบี้ผ่านสถิติของจอห์น สต๊อกตัน ที่ 19 ฤดูกาล สำหรับผู้เล่นที่ลงเล่นให้กับหนึ่งทีมด้วยจำนวนฤดูกาลที่มากที่สุด และในวันที่ 29 พฤศจิกายน 2015 โคบี้ได้ประกาศว่าจะเลิกเล่นบาสเกตบอลอาชีพโดยได้เขียนจดหมายบอกกล่าวต่อสาธารณะรวมถึงจัดพิมพ์แจกให้กับแฟน ๆ ที่เข้าชมการแข่งขันในเกมพบกับ อินเดียน่า เปเซอร์ส รวมถึงการได้รับคะแนนโหวตจากแฟน ๆ ถึง 1.9 ล้านโหวตเพื่อการลงเล่นเกม All Star ในปี 2016 เป็นครั้งสุดท้าย และจบเกมด้วย 10 คะแนน 6 รีบาวด์ และ 7 แอสซิสต์

จากนั้นในวันที่ 13 เมษายน 2016 โคบี้ลงเล่นเกมสุดท้ายในอาชีพของเขาและเป็นเกมสุดท้ายในสนามเหย้าสเตเปิล เซ็นเตอร์ นอกจากนี้ยังได้มีการนำพื้นไม้พิเศษที่สกรีนหมายเลข 8 และ 24 ใช้เป็นกรณีพิเศษรวมถึงมีการประกาศชื่อของโคบี้ทุกครั้งที่ทำแต้มได้ โคบี้ถูกเปลี่ยนตัวออกในควอเตอร์ที่ 4 ขณะเหลือเวลาอยู่ 4.1 วินาที ด้วย 60 คะแนน 4 รีบาวด์ 4 แอสซิสต์ 1 สตีล และ 1 บล็อก ปิดฉากการเล่นบาสเกตบอลอาชีพเป็นระยะเวลาถึง 20 ปี ซึ่งในวันที่ 24 สิงหาคม 2016 เมืองลอส แอนเจลิส ได้ประกาศให้วันนี้เป็น “วันโคบี้ ไบรอันต์” เพื่อเป็นการยกย่องในสิ่งที่โคบี้ได้ทำให้กับเมือง

ผลงานในการแข่งขันบาสเกตบอล

  • คว้าแชมป์เอ็นบีเอ สแลม ดังก์ คอนเทสต์
  • ติดทีมออล สตาร์ 18 ครั้ง 1998, 2000–2016
  • แชมป์เอ็นบีเอ 5 สมัย ปี 2000 2001 2002 2009 2010
  • รางวัลผู้เล่นทรงคุณค่าเกมรอบชิงชนะเลิศ 2009 2010
  • รางวัลผู้เล่นทรงคุณค่า 2008
  • รางวัลผู้เล่นทำแต้มมากที่สุด 2 สมัย 2006 2007
  • ติดทีมรวมเอ็นบีเอ 11 สมัย ปี 2002-2004 2006-2013
  • ทีมรวมเอ็นบีเอชุดที่สอง 2 สมัย ปี 2000 2001
  • ทีมรวมเอ็นบีเอชุดที่สาม 2 สมัย ปี 1999 2005
  • ทีมรวมแนวรับ 9 สมัย ปี 2000 2003-2004 2006-2011
  • ทีมรวมแนวรับชุดที่สอง 2 สมัย ปี 2001 2002
  • ทีมรวมรุกกี้ชุดที่สอง 1997
  • รางวัลผู้เล่นทรงคุณค่าเกมออล สตาร์ 4 สมัย ปี 2002, 2007, 2009, 201